DZIECKO Z NIEPEŁNOSPRAWNOŚCIĄ RUCHOWĄ

CZYM JEST NIEPEŁNOSPRAWNOŚĆ RUCHOWA?

NIEPEŁNOSPRWNOŚĆ RUCHOWA to inaczej stan obniżonych możliwości motorycznych ciała. Zazwyczaj jest to związane z różnorakimi uszkodzeniami kończyn. Upośledzenie może wynikać ze zmian rozwojowych w okresie płodowym, chorób, wypadków oraz innych czynników mogących mieć wpływ na budowę ciała i działanie jego poszczególnych części.

JAKI JEST UCZEŃ NIEPEŁNOSPRAWNOCIĄ RUCHOWĄ?

Niepełnosprawność ruchowa ogranicza w dużym stopniu możliwość samodzielnego zdobywania doświadczeń, powodując trudności w rozumieniu otaczającego świata. Rozwój wielu uczniów z niepełnosprawnością ruchową związany jest z uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego (OUN), dlatego przebiega bardzo nieharmonijnie, co wpływa na trudności edukacyjne tej grupy. Niepełnosprawność pochodzenia neurologicznego rzadko kiedy powoduje dysfunkcję jednorodną. Zdarza się, że uczniowie z niepełnosprawnością ruchową i złożoną nie są w stanie podołać wymaganiom programowym nauczania już na pierwszym etapie nauki (edukacja wczesnoszkolna, klasy I–III). Problemy narastają w nauczaniu blokowym (klasy IV–VI) szkoły podstawowej.

Niepełnosprawność ruchowa często towarzyszy chorobom wrodzonym, np. przepuklina oponowo-rdzeniowa, rozszczep kręgosłupa, miopatie, ciężkie wady genetyczne, wrodzone amputacje lub też jest wynikiem urazów okołoporodowych, z czego najczęściej występuje mózgowe porażenie dziecięce.W naszej szkole uczą się dzieci z dysfunkcją ruchu, a także z Mózgowym Porażeniem Dziecięcym.

CZYM JEST Mózgowe Porażenie Dziecięce?

MPD- Mózgowe Porażenie Dziecięce jest skutkiem uszkodzenia mózgu w okresie życia płodowego, w trakcie porodu lub tuż po nim. Oprócz problemów związanych z równowagą postawy i funkcji lub kończyn dolnej (kończyn dolnych) jednym z kluczowych zaburzeń motorycznych u dzieci z porażeniem mózgowym (MPD) jest zaburzenie funkcji górnego ramienia, które negatywnie wpływa na zdolność wykonywania podstawowych czynności w codziennym życiu, powodując uzależnienie od pomocy drugiej osoby.

JAKI JEST UCZEŃ Z MPD?

Dziecko z porażeniem mózgowym nie jest w stanie wykonać prawidłowego ruchu, np. chwytu, gdyż niektóre szlaki w jego układzie nerwowym są nieczynne. Na szczęście układ ten jest na tyle plastyczny, że metodą wielokrotnych powtórzeń można w nim "wydeptać" nowe ścieżki, które przejmą funkcje niedrożnych połączeń. Na takim właśnie założeniu opierają się metody leczenia i terapii dzieci z porażeniem mózgowym.

JAK POMÓC DZIECKU Z NIEPEŁNOPRAWNOŚCIA RUCHOWĄ I Z MPD?

• stworzyć dziecku ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi odpowiednie warunki rozwoju
• przystosować najbliższe otoczenie
• dobrać specjalistyczne oprzyrządowanie(REHABILITACJA)
• usprawniać i rozwijać umiejętności, pozwalające na zdobycie samodzielności i niezależności życiowej.

SZCZEGÓŁOWE WSKAZÓWKI DO PRACY Z DZIEĆMI Z DYSFUNKCJĄ RUCHU:

1. Poznaj specyfikę choroby, jej objawy, sposób leczenia, informacje o przyjmowanych lekach . Przeprowadź wywiad z rodzicami, poczytaj odpowiednią literaturę.
2. Uważnie obserwuj dziecko, wyciągaj wnioski.
3. Stosuj szeroko rozumianą indywidualizację metod i form pracy.
4. Bezwzględnie uwzględnij ograniczone możliwości motoryczne i wolniejsze tempo pracy.
5. Stale mobilizuj dziecko do wysiłku, ale nie obciążaj go nadmiernie pracą.
6. Jak najczęściej dostrzegaj wysiłek i trud dziecka wkładany w przygotowanie zajęć, doceniaj postępy w jego umiejętnościach.
7. Aktywizuj dziecko podczas zajęć.
8. Unikaj nadmiernego napięcia emocjonalnego.
9. Pobudzaj inicjatywę i wykorzystuj naturalne zainteresowania dziecka.
10. Twórz sytuacje do pełnienia roli w grupie rówieśniczej.
11. Umożliwiaj zdobywanie nowych doświadczeń społecznych.
12. Zdecydowanie zapobiegaj krzywdzącym, uszczypliwym uwagom rówieśników wobec niepełnosprawnego kolegi (jeśli takie się pojawią).
13. Unikaj nadopiekuńczości, dodawaj odwagi.
14. Nie pozbawiaj pomocy, ale stopniowo ja ograniczaj.
15. Uprzedzaj o trudnościach, które dziecko może napotkać w swojej pracy; nie będą one czynnikiem wprowadzającym niepotrzebne frustracje. Dobieraj łatwiejsze zadania, kiedy dziecko jest w gorszej formie, a zwiększaj stopień trudności zawsze wtedy, kiedy jest szansa, że może je pokonać.
16. Dbaj o to, żeby każdy etap pracy lub zabawy zakończony był choćby drobnym sukcesem.
17. Zawsze pamiętaj o współpracy z rodzicami dziecka.
18. Jeżeli masz możliwość porozmawiaj ze specjalistami opiekującymi się dzieckiem, (szczególnie rehabilitantem ruchowym), poproś o porady.
19. Konsultuj się w sprawie dziecka z innymi uczącymi go nauczycielami.

TERAPIE

• rehabilitacja:  Metodą Bobathów, Metoda Vojty, SI(integracja sensoryczna), metoda ruchu rozwijającego V. Sherborne
• metoda Alicji Affolter
• ćwiczenia koordynacji wzrokowo-ruchowej -PROGRAM M. FROSTIG I D. HORNE
• arteterapia